Rozpoczynając naukę psychologii, powinieneś zauważyć cechy, które odróżniają ją od innych nauk.
Pierwszą cechą jest to, że nie ma jednej "akademickiej" psychologii z jasno określonym kanonem i ugruntowanymi, sprawdzonymi poglądami, podobnie jak nie ma akademickiej fizyki, chemii i innych ścisłych dyscyplin. W rzeczywistości termin "psychologia" łączy w sobie trzy bardzo różne nurty związane z poznawaniem ludzkiej psychiki.
Pierwszą z tych dziedzin jest psychologia eksperymentalna, cofając się w swych wątkach do laboratorium Wundta. Główną ideą tego nurtu jest stworzenie precyzyjnych, obliczalnych, sprawdzalnych doświadczalnie modeli psychiki, która postrzegana jest jako zespół tzw. funkcji psychicznych, takich jak myślenie, pamięć, emocje etc, (patrz wykład 1 po więcej szczegółów). Praktycznie cała psychologia z czasów komuny opierała się, w ten czy inny sposób, na tym podejściu. Czytelnik spotka się z tym podejściem otwierając jakikolwiek podręcznik z tytułem "Psychologia ogólna". Podejście to ma szereg zalet i wad. Jego zaletą jest naukowość oraz możliwość zestawienia danych eksperymentalnych. Główną wadą opisanego podejścia jest fakt, że obliczając każdą z funkcji psychicznych, nie dostarcza ono żadnych informacji o człowieku jako całości, czyli nie pozwala rozwiązać głównego zadania stojącego przed psychologią.
Drugi kierunek w psychologii związany jest historycznie z behawioryzmem, którego główną ideą było badanie nie ludzkiej psychiki, ale ludzkich zachowań. Wniosła ona znaczący wkład nie tylko do nauki, ale także do praktycznej psychologii, dysponując mnóstwem ciekawych technik i zachowań manipulacyjnych i antymanipulacyjnych.